วันนี้ว่างๆนั่งคิดๆต่างๆนาๆเหมือนเคยเลยคิดอะไรน่างงนิดหน่อยครับ
ผมคิดว่าการมีอะไรที่เยอะเกินไปมันจะทำให้สิ่งๆนั้นไร้ค่าจนเราไม่เห็นค่ามันซึ่งก็เหมือนเราไม่มีมันนั่นเอง
ยกตัวอย่างนาย A (นามสมมุต)นายเอมีรถมากมายหลายคันเค้ามีความสุขกับการสะสมรถมากมายแต่ถามว่าถ้ามีรถ 100 คันเค้าจะขับทุกคันสลับกันทุกวันไม๊
คำตอบง่ายๆคือคงไม่ครับนาย A จะเลือกรถที่เค้าสะดวกที่ใจใช้มากที่สุดหรือเค้าเลือกที่จะใช้ในสถานการต่างๆนายเอใช้รถสะปอดไปจีบสาวรถกระบะไปขนของรถตู้ไปรับลูกแต่รถที่นานเอไม่ได้ใช้นานๆไปเครื่องเย็น start ไม่ติด
มันก็ไม่มีค่าอะไรไม่ใช่หรือ
นิทานเรื่องนี้สองให้รู้ว่า สิ่งของมีเยอะก็กินเนื้อที่คนเราถ้ามีอาหารอยู่ต่อหน้าหลายๆจานต่อให้อร่อยมากขนาดไหนพออิ่มก็ต้องหยุดที่เหลือก็จะเน่าไปในที่สุด
ผมคิดว่าการมีอะไรที่เยอะเกินไปมันจะทำให้สิ่งๆนั้นไร้ค่าจนเราไม่เห็นค่ามันซึ่งก็เหมือนเราไม่มีมันนั่นเอง
ยกตัวอย่างนาย A (นามสมมุต)นายเอมีรถมากมายหลายคันเค้ามีความสุขกับการสะสมรถมากมายแต่ถามว่าถ้ามีรถ 100 คันเค้าจะขับทุกคันสลับกันทุกวันไม๊
คำตอบง่ายๆคือคงไม่ครับนาย A จะเลือกรถที่เค้าสะดวกที่ใจใช้มากที่สุดหรือเค้าเลือกที่จะใช้ในสถานการต่างๆนายเอใช้รถสะปอดไปจีบสาวรถกระบะไปขนของรถตู้ไปรับลูกแต่รถที่นานเอไม่ได้ใช้นานๆไปเครื่องเย็น start ไม่ติด
มันก็ไม่มีค่าอะไรไม่ใช่หรือ
นิทานเรื่องนี้สองให้รู้ว่า สิ่งของมีเยอะก็กินเนื้อที่คนเราถ้ามีอาหารอยู่ต่อหน้าหลายๆจานต่อให้อร่อยมากขนาดไหนพออิ่มก็ต้องหยุดที่เหลือก็จะเน่าไปในที่สุด
